Ένα σπίτι...μια ιστορία

Σε λούζει το ηλιακό φως
Σ' αγγίζουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου
Θέλοντας να σε παρηγορήσουν
Για την κλειδαμπαρωμένη σου θύρα

Τα διψασμένα δέντρα πιστοί σου φύλακες
Απλώνουν προστατευτικά τα κλαδιά τους
Για να στολίσουν και να κρύψουν
Τη μαραμένη σου γύμνια

Τα ξερόχορτα αγκαλιάζουν
Τα ξεφτισμένα σου μέλη
Η ζαρωμένη σου επιδερμίδα φιλοξενεί
Τις σκέψεις ανώνυμων ποιητών

Ο φούρνος σου σαν άλλο παλικάρι
Στέκεται ολόρθος
Περιμένοντας να σκορπίσει τη μυρωδιά
Του φρεσκοψημένου ψωμιού

Το μπαλκόνι σου στέκεται έρημο
Περιμένοντας ατέλειωτες ώρες
Ν' ακούσει ξανά τα γλυκόλογα
Των παράνομων εραστών

Ένα χιλιοπληγωμένο κορμί
Παραβίασε τα πορτόφυλλά σου
Αναζητώντας στην αγκαλιά σου
Την παρηγοριά του εκστατικού ύπνου...