Απο το κίτρινο του ηλεκτρικού πασχίζω να φτάσω στου ήλιου το άσπρο.
Χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς φλας, αφήνω το φως να παίξει με το τζάμι και τα ντουλάπια.
Η θέα όμως όταν φτάνω στο παράθυρο δεν είναι αυτή που περίμενα. Το φως εδώ είναι μαύρο, φοράει κολλάρο, το ταΐζουν μια φορα το διήμερο, και πασχίζει με μια καρέκλα σπασμένη και δεμένη πάνω του, να βολτάρει στα 3x3.
1 σχόλιο:
Μ' αρέσει το σχόλιο και η ποιητική διάθεση.
Δημοσίευση σχολίου