Κυριακή 25 Μαρτίου 2007


καθρεπτισματα ....και παιχνιδισματα

5 σχόλια:

Γιώργος Πλατάκης είπε...

Γειά σου Μάνο. Όπως σου έχω πει μου αρέσει πολύ το παιχνίδι με τους καθρέπτες. Αυτό που θέλω να ξέρω είναι το πως αποφασίζεις για το που θα τους τοποθετήσεις μέσα στο κάδρο σου, αφού απ ότι βλέπω σχεδόν ποτέ δεν ακολουθείς τους κλασικούς κανόνες σύνθεσης κάνοντας παρ όλα αυτά το αποτέλεσμα όχι μόνο να στέκει αλλά και να μετράει.

kritimanos είπε...

Γιωργο γεια σου.
θα σου απαντησω με μια ρηση ενος σπουδαιου φωτογραφου του
Robert Doisneau (ντουανό)
"αν ηξερα πως βγαινει μια καλη φωτογραφια θα εβγαζα καθε μερα"
νομιζω οτι ειναι απολυτα σωστη κουβεντα.
τωρα πολλες φωτογραφιες μου ειναι καδραρισμενες απο ενστικτο διοτι δεν εχω κανει καμμια σπουδη πανω σε καδρο κτλ .ξερω απλα τα βασικα (και ισως οχι κι ολα ).
το θετικο ειναι (αν ,και οσα ειναι σωστα σαν καδρα)
οτι στην συντριπτικη τους πλειοψηφια ειναι εικονες που δεν εχω κανει καθολου crop εχουν δηλαδη απο την ληψη καδραριστη ετσι.
αυτα....
παντως το καδραρισμα με καθρεπτη ειναι πολυ δυσκολο αλλα πλεον εχει μπει στην λογικη μου πολυ ωστε οταν δεν κραταω καθρεπτη ...πολλες φορες να τον αποζητω ,και να φτανω στο σημειο να μην μπορω να φωτογραφισω (για πολυ κολλημα)
σ ευχαριστω παντως για τα καλα σου λογια .

Γιώργος Πλατάκης είπε...

Δηλαδή ανήκεις με λίγα λόγια στη σχολή του Η.C.Bresson καισυμφωνείς με τον Πλ.Ριβέλη στο ότι η φωτογραφία καδράρεται στην αποφασιστική στιγμή της δημιουργίας της.
Καλάααααααααααααα...........

kritimanos είπε...

χαχαχα για κακο να το παρω??? για επαινο???
ρωτο ο ασχετος???
παντως ετσα το κανω

Γιώργος Πλατάκης είπε...

Καλό βέβαια.
Το εύκολο είναι να τραβάς και μετά με την ησυχία σου να κόβεις και να ράβεις...
Το άλλο είναι πιο δύσκολο.

Φραγμα Γιουρδη Ουαλια